AI DHE AJOAi mori tollumbacen e lehtë të fitores,e fryu sa mundidhe shkoi për ta festuar diku gjetkë.Ajo mbeti mes hijeve të humbjes,si midis copërave të thyera,të një ene që të bie nga dora.Rrinte e shikonte pikë e vrer:e plota e çmuar,qe kthyer në copëza pavlerë.Secila më e rëndë se vetë ena.Nuk i bëri asnjë qortim vetes,si mësuesja nxënëses për pakujdesi.Shijoi vetëm kënaqësinë e heshtjes.Kohës së parathyerjes,ia mblodhi copëzat e kujtimeve cep më cep,i futi në diellin e artë të shpirtitdhe shkoi në punë të vet. 2013