„Przeżycia bohaterki książki Dziewczynka zza zasłony mówią o ważnych potrzebach psychicznych. Tą najważniejszą jest poczucie bezpieczeństwa. Gdy dziecko nie jest bezpieczne – otula się w zasłonę. Zasłona przemienia się, przybiera inną postać. Dziecko okrywa się i dusi od narastającego lęku.
Głos dziecka wypowiedziany w tej książce to wołanie zranionych dzieci i nieuzdrowionych dorosłych. Aby uniknąć zakrywania prawdy o człowieku, Dziewczynka uchyla swą zasłonę i woła: „Pozwólcie dziecku być dzieckiem!”.
Ten zapis przeżyć i doświadczeń nie...