'Zij is en blijft de inlandsche vrouw, die alleen met de Europeaan wil zamen wonen, zich aan hem ten beste geeft, hem al hare diensten wijdt, alleen omdat zij daardoor de zekerheid bekomt, dat zij nu een goed leven leiden en in ruime mate voldoen kan aan de onbegrensde zucht naar pronk en opschik'. Met deze woorden karakteriseerde W.L. Ritter in 1855 de njai, de concubine van menig Europese, Chinese en Arabische man in Nederlands-Indië. In de Nederlandstalige koloniale literatuur van de tweede helft van de negentiende eeuw was de njai het symbool van degeneratie en dreigde zij...