Hannie Rouweler (poet and painter), born 1951 in The Netherlands, published her first book of poetry in 1988. Her 15th collection "Wolken, ankers" (Clouds, anchors) was published in 2008. She has a direct and quite simple way of writing. With sparing use of concrete details she creates her own poetic world. In that totality she exposes a tension between dream and reality, past and present, imagination and phrase. Because of this she speaks to a broad audience.

Six poets in English/Norwegian translation. Translator: Jostein Saeboe, Norway. Poets from The Netherlands and Belgium (Flanders): Joris Iven, Roger Nupie, Marije Kos, Catharina Boer, Frank Decerf and Hannie Rouweler. About the translator: Jostein Saeboe (f. 1942), norsk lektor og litteraturformidlar. Han er utdanna cand.philol. og har arbeidd som lektor i den vidaregaande skolen 1971 - 2005. Frilans litteraturkritikar og gjendiktar av utanlandsk poesi. Han er ein av grunnleggjarane av Bjornsonfestivalen i Molde (1992). Bibliografi: Mateja Matevski og Jostein Saeboe: Balladen om tida, Solum...

De schrijfster Suzanne besluit haar woonplaats in Noord-Groningen te verlaten en gaat terug naar haar geboorteplaats. Ze hoopt haar verleden achter zich te kunnen laten. In Goor wordt ze echter opnieuw geconfronteerd met ernstige feiten: een stalker maakt haar het leven zuur en veroorzaakt veel opschudding in haar woonwijk.

Suzanne is bezig het verlies te verwerken van haar overleden man. Ze probeert de draad van het gewone leven weer op te pakken, maar dit blijkt niet zo eenvoudig te zijn. Ze komt weer in contact met Albert, politieagent en auteur te Antwerpen, die net als zij wordt uitgenodigd voor een literatuurfestival in Valencia. Er volgt een romance tussen beide schrijvers. Dat in Valencia, waar lezingen worden georganiseerd met buitenlandse schrijvers en dichters, een moord zou kunnen plaatsvinden ligt buiten elke verwachting. Deze korte thriller is een vervolg op de eerder verschenen novelle Waterroos...

Suzanne ontmoet een aardige en charmante man in een supermarkt in haar woonplaats. Deze kennismaking heeft vele onverwachte gevolgen voor haar verdere leven. Zodra ze in het huwelijksbootje stapt komen er vreemde gebeurtenissen op haar af, die ze niet kan plaatsen. Haar wantrouwen blijkt niet onterecht. Ze raakt uiteindelijk verstrikt in een opmerkelijke moordzaak.

Gedichten met zwart-wit afbeeldingen van Hannie Rouweler (schilderijen en tekeningen). Nawoord: Nicole Van Overstraeten. ... Hoewel het eerste gedicht in de bundel, In de dageraad ligt het geheim, aansluit bij het prozagedicht Aube van Rimbaud, nuanceert de dichteres: neen, de ochtend is geen geheimzinnige godin, wier immense lichaam het kind in haar wil omarmen. Bij het ochtendgloren is er licht en muziek, tussen hoge varens glinstert zilver. Het beeld van een huis, de stem van haar vader, doemt op: het is alsof letters dwarrelen in de mist die laag hangt, vlak boven de grond. Maar de...

Nieuwe dichtbundel Hannie Rouweler. Over de vorige dichtbundel schreef Nicole Van Overstraeten (Brussel): De poezie van Hannie Rouweler verzinkt niet in een soort zweverig dreinen, in het neerschrijven van dromen ver weg van de realiteit. Een kenmerk van Hannie is dat zij in haar poezie in staat is te dromen en tegelijk nauwkeurig haar omgeving te screenen. Zij observeert de wereld van op de vensterbank, in de openbare ruimte, gezeten op een terras of in de tuin.

Nieuwe dichtbundel van Hannie Rouweler. Zij biedt een panoramische inkijk in woonkernen, in gebouwen en kamers. Met het oog van een kenner screent zij pleintjes, grasperken, plantsoenen. Daar ontdekt zij met haar ingebouwde satellietjes menselijke wezens, als waren het, in actuele termen vertaald, vreemdsoortige Pokemon figuurtjes. Zij navigeert daarheen en analyseert met dwarrelende woorden hun aanwezigheid, voegt er materiele, organische en sensitieve codes. Nicole Van Overstraeten over de bundel ""Dageraad.""

Nieuwe dichtbundel van Hannie Rouweler. Een dichteres die het woord aldus ziet als een middel tot heimelijke evocatie zal de taal met zorg en toewijding bejegenen. Zo'n dichteres moet op z'n minst over taalgevoel beschikken om de fijnste nuances te beheersen. En wil men de diepere meerduidige betekenislaag van een woord mee laten spelen in de zeggingskracht, dan moet men over een goede woordenschat beschikken. Het woord is dan een brug die eeuwig en ogenblik met elkaar verbindt. George Reitsma (2003)