Na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych Stalin zaczął dostrzegać potrzebę rozszerzenia instrumentarium mobilizacji i konsolidacji społeczeństwa zmuszonego mierzyć się z konsekwencjami polityki „wielkiego przełomu”. Zapotrzebowanie na nowe narzędzia oddziaływania na społeczeństwo i legitymizowania stalinowskiego przywództwa popychało ku rewizji dotychczasowego patrzenia na historię. […] Analiza poglądów Stalina na historię przedstawiona w tej książce prowadzi do kilku zasadniczych wniosków. Historia dla Stalina była tylko kostiumem, a właściwie teatralną...