«De personages zijn allemaal even overtuigend, de dialogen mooi van karigheid, en de metaforen die Caris hanteert zijn spaarzaam maar sterk en betekenisvol». (Juryrapport ITs Playwriting Award 2011)

In een klein, al praktisch vergeten gehucht zonder naam komt op een dag een vreemdeling aan: een verhalenverteller uit de Grote Stad. Zijn komst schudt het slaperige dorpje ruw wakker. Terwijl de zeventienjarige Bobbie steeds verder verdwaalt in zijn mooie verhalen, begint het bij de andere dorpelingen te broeien. Te branden. Ze zijn niet gewend aan pottenkijkers, het leven...