Kan dat: een plezierig, onderhoudend boek over calamiteiten in de gezondheidszorg?
Het antwoord is bevestigend! En zelfs in twee betekenissen. Dit boek is geschreven door een arts, ervaren inspecteur gezondheidszorg. Maar de auteur houdt zich verre van het ambtelijk taalgebruik dat de rapportages over calamiteiten gewoonlijk kenmerkt. Hij beschrijft elk van de vijftien casus met vaart, in bijna literaire stijl.
Natuurlijk zijn de beschreven ziektegeschiedenissen steeds opnieuw hartverscheurend maar uit de analyses die volgen op elk drama vallen ook zeker optimistische conclusies te trekken.
De Nederlandse zorg bevindt zich immers in de top van de wereld. Bovendien zijn dokters en andere zorgverleners zich er heel erg van bewust dat door focus en optimale onderlinge afspraken veel fatale fouten te vermijden zijn; daarom daalt het aantal vermijdbare doden in de zorg nog altijd verder. Al zijn er door menselijk falen nog altijd bijna 1000 doden per jaar te betreuren.
Ian Leistikow beschrijft, ontleedt, destilleert lessen en biedt aldus concrete inspiratie voor de volgende slag op weg naar optimalisatie. Ook al ligt de verhouding tussen medische ingrepen en fatale fouten al onder een tiende van een procent, het getal moet lager. Elk individueel mensenleven telt. Al blijven zorgprofessionals ook in de toekomst feilbare stervelingen die soortgenoten (proberen te) helpen ...
"Geneeskunde, zo heb ik ervaren, is een vreemde en in veel opzichten verwarrende business. De belangen zijn groot, de door dokters genomen vrijheden zijn enorm. We drogeren mensen, we steken naalden en buizen in ze, manipuleren hun chemische en biologische huishouding, we maken ze bewusteloos en openen hun lichamen ten overstaan van de hele wereld. Wij doen dat op basis van een duurzaam vertrouwen in de know how van onze beroepsgroep. Atul Gawande"
