ISBN-13: 9783639890372 / Polski / Miękka / 2015 / 104 str.
Purany, wraz z eposami (Mahabharata, Ramajana) nazywane piątą Wedą, to najobszerniejszy dzial piśmiennictwa staroindyjskiego. Przypuszcza się, że liczba dwuwierszy calego zbioru może sięgac 2 000 000. Dla wiernych stanowią one encyklopedię mitow, wierzeń, obrzędow oraz wykladnię życiowej filozofii. Niniejsze opracowanie przybliża strukturę puranicznej rzeczywistości, w ktorej operują bohaterowie eposow. Dodatkowo przedstawiona jest natura puran jako gatunku literackiego, zmieniające się poglądy na znaczenie i metodologię badań nad puranami, oraz konflikt między indyjską empiryczną wiedzą astronomiczną (siddhanta), a klasyczną kosmologią epicką. Analiza kosmologii opiera się na tekście Bhagawata-purany. Szczegolowo przedstawiony jest obraz ziemi (Dźambudwipa) z umieszczoną w centrum gorą Meru, otaczającymi ją kolistymi wyspami i oceanami. Obraz wspolny dla wyobrażeń tradycji buddyjskiej, dźinijskiej i bramińskiej.
Purany, wraz z eposami (Mahabharata, Ramajana) nazywane piątą Wedą, to najobszerniejszy dział piśmiennictwa staroindyjskiego. Przypuszcza się, że liczba dwuwierszy całego zbioru może sięgać 2 000 000. Dla wiernych stanowią one encyklopedię mitów, wierzeń, obrzędów oraz wykładnię życiowej filozofii. Niniejsze opracowanie przybliża strukturę puranicznej rzeczywistości, w której operują bohaterowie eposów. Dodatkowo przedstawiona jest natura puran jako gatunku literackiego, zmieniające się poglądy na znaczenie i metodologię badań nad puranami, oraz konflikt między indyjską empiryczną wiedzą astronomiczną (siddhanta), a klasyczną kosmologią epicką. Analiza kosmologii opiera się na tekście Bhagawata-purany. Szczegółowo przedstawiony jest obraz ziemi (Dźambudwipa) z umieszczoną w centrum górą Meru, otaczającymi ją kolistymi wyspami i oceanami. Obraz wspólny dla wyobrażeń tradycji buddyjskiej, dźinijskiej i bramińskiej.