Het concept empathie is onder wetenschappers een hot issue. Giacomo Rizzolatti claimt met 'spiegelneuronen' een neurologisch substraat voor empathie te hebben geijkt. De ethologische school van Frans de Waal kent ook mensapen inlevingsvermogen toe. Maar het discours is zeker nog niet ten einde: waar Roman Krznaric ervoor pleit dat ieder mens de 'homo empathicus' in zichzelf koestert en traint daar blijft Dick Swaab het fenomeen empathie als inexistent verklaren.
Zonder empathie geen goede therapeutische relatie. Zonder goede alliantie tussen patiënt en therapeut geen optimaal behandelingsresultaat. Empathie heeft -evident- een groot therapeutisch effect. Heel wonderlijk daarom dat in de meeste leerboeken een afzonderlijk hoofdstuk over empathie ontbreekt.
Binnen de geestelijke gezondheidszorg wordt de roep om een rustig, empatisch contragewicht tegenover het ontregelend snelle maatschappelijk leven van vandaag steeds groter.
De opleiding tot psychiater of psychotherapeut selecteert studenten niet op empatisch vermogen, al zou een beetje natuurtalent zeker helpen. Gelukkig is het beslist mogelijk om empathie te trainen en daarmee het therapeutisch proces te verbeteren. De patiënt is geholpen met het zachte wapen van de empathie dat de goede therapeut altijd in de aanslag houdt.